Nico Teijken: 'We wilden natuurlijk Indië behouden. Dat was de bedoeling, dat de plantages weer bevolkt werden, dat er van alles weer verbouwd werd. Later zeiden we wel: “We hebben voor de suikerberen gevochten.” Als soldaat werd je door de plantagehouders daar met de kont aangekeken. In hun ogen was je maar een vod. Dat waren ook niet zulke lekkere kerels. “Suikerberen” noemden wij ze. En die arme kampongbevolking! Ze hadden zowat geen kleren. Oude jutenzakken hadden ze om. Je kreeg tranen in je ogen als je het zag. Later werd het iets beter. Dan konden ze een beetje textiel kopen om wat kl...
Nico Teijken: 'We wilden natuurlijk Indië behouden. Dat was de bedoeling, dat de plantages weer bevolkt werden, dat er van alles weer verbouwd werd. Later zeiden we wel: “We hebben voor de suikerberen gevochten.” Als soldaat werd je door de plantagehouders daar met de kont aangekeken. In hun ogen was je maar een vod. Dat waren ook niet zulke lekkere kerels. “Suikerberen” noemden wij ze. En die arme kampongbevolking! Ze hadden zowat geen kleren. Oude jutenzakken hadden ze om. Je kreeg tranen in je ogen als je het zag. Later werd het iets beter. Dan konden ze een beetje textiel kopen om ...