image/svg+xml

Koop Oosterveen: 'Ze waren helemaal kapot gesneden, geslacht gewoon'

Verhaal

Koop Oosterveen: 'Ze waren helemaal kapot gesneden, geslacht gewoon'

Plaatje bij verhaal: 9_slachoffer_pesing.jpg

Koop Oosterveen: 'Na Batavia gingen we richting Bantam. In Tangerang waren 4.000 Chinezen, die naar de andere wereld geholpen zouden worden. Die moesten wij dus bevrijden. Met het derde peloton zijn we richting Tangerang gegaan. Halverwege liepen wij in Pesing, een kampong, in een hinderlaag met onze sectie van elf man. Onze sectiecommandant was korporaal Frits Verdam. We kwamen in een vuurgevecht terecht waarbij zes kameraden van mij sneuvelden, onder wie korporaal Verdam. Ik had alleen een geweer met dertig à veertig patronen. Toen die waren verbruikt, zat er niets anders op dan de benen te nemen. Ik ben bij de andere troepen terechtgekomen verderop in het bos. Het was al donker geworden. We konden de jongens niet meer opzoeken.

De volgende morgen vroeg toen het licht werd, gingen we op pad. We kwamen in de kampong terecht en daar hingen de jongens aan hun geslachtsdelen in de bomen. Ze waren helemaal kapot gesneden, geslacht gewoon. Dat deden de extremisten dus. Heel erg. Er waren ook geen kisten of lijkzakken zoals tegenwoordig. We moesten zelf kisten maken van de planken van een kamponghuis. Ik weet nog best dat toen we ze provisorisch begraven hebben, ik een kist op de schouder had en mijn battledress helemaal onder het bloed zat. Dat heb ik na afloop schoongemaakt in de kali. Later zijn ze naar het ereveld in Batavia overgebracht. 

Eén iemand van de sectie was nog zoek. Hij was ook gevlucht toen hij geen kogels meer had. En verdomd, in de kali daar vlakbij vonden we Thijs van Buiten uit Steenwijk terug. Hij had de hele nacht in de rivier gezeten met een rietje in zijn mond om lucht te krijgen. Zo had hij het overleefd. Afijn, gelukkig hadden we hem terug. Jaren later bij de reünies in de kazerne van Wezep, kwam Thijs ook altijd met zijn zoon. Dan vroeg ik hem: “Wat wil je drinken, Thijs?” Ja, zei hij dan, “water met een rietje hé!” Haha. Ja, zulke dingen gebeuren dan.

De eerste slag heb ik daar bij Pesing overleefd. Het was onze eerste confrontatie met de vijand. Je hebt wel angst, maar die kun je overwinnen. Als er een man of tien op je af komen stuiven, dan moet je wat. Die extremisten schreeuwden lagas! lagas!, aanvallen! aanvallen! De volgende dag zijn we wel in Tangerang terechtgekomen. Daar hebben we de Chinezen allemaal kunnen bevrijden. Dat is wel goed gekomen.

Naderhand zijn er nog een kleine dertig gesneuveld van ons bataljon. In totaal 33. Als je dat ziet, dan denk je: waar zijn we in de wereld mee bezig? Van normaal mens sta je ineens als een vechtersbaas in het leven. Van gewoon mens word je haast een beest. Als je ziet wat ze met je kameraden doen, dan sla je om naar de andere kant. Dat is niet leuk, maar zo gaat het wel. Dan kun je ineens alles verdragen. Je ziet door de bomen het bos niet meer. Je bent opgevoed als nette jongen en komt ineens in een oorlogssituatie terecht. Dan ga je anders leven. Je bent dan in staat om mensen… te vermoorden wil ik niet zeggen, maar je ziet ze als vijanden. Je leeft onverschillig. Niet iets trots op te wezen, maar zo word je allemaal. Je moet met de massa mee, anders heb je geen leven.'            

Auteur:Ewout van der Horst
Trefwoorden:Indiëgangers, Oorlogsgeweld
Personen:Koop Oosterveen
Periode:1946
Thema's:Oorlogsgeweld

Reacties

Er zijn nog geen reacties op dit item

Plaats een reactie

Velden met een zijn verplichte velden.