image/svg+xml

‘De Beltiger is in velerlei opzicht 'n eigenaardig mensch.’ Oproer in Belt-Schutsloot, 1904.

Verhaal

‘De Beltiger is in velerlei opzicht 'n eigenaardig mensch.’ Oproer in Belt-Schutsloot, 1904.

Plaatje bij verhaal: belt_schutsloot_in_de_jaren_vijftig._rechts_het_zandpad_met_bruggetje_dat_1904_is_aangelegd_collectie_j._jonkman.jpg

‘De ‘Beltiger boer’ nu is in velerlei opzicht ’n eigenaardig mensch. Hij is gehecht aan z’n grond, of liever aan z’n water, want de Belt is ’n echt waterland.’ Zo karakteriseerde een anonieme schrijver in 1904 in de Meppeler Courant de bewoners van Belt-Schutsloot. Tot dat jaar was het waterdorp alleen met de boot te bereiken en kon de bevolking zich uitsluitend over water of het ijs bewegen. De aanleg van een voetpad in 1904 had nogal wat voeten in de aarde.

Vóór 1850 had slechts een deel van Belt-Schutsloot een pad met vonders dat door de eigenaren op zodanige hoogte gehouden moest worden “dat de passage des winters niet door het binnenwater belemmerd worde”. Het andere deel langs de Schutsloot, waar verreweg de meeste mensen woonden, moest het nog zonder paadje stellen. Al in 1891 was er sprake van dat de gemeente Wanneperveen een voetpad zou aanleggen. De vonders die hiervoor nodig waren zouden geleverd worden door de firma Weijs uit Sint Jansklooster. Maar de aanleg werd steeds uitgesteld. Zelfs nadat de provincie zich in 1903 bereidt had verklaard de helft van de geschatte kosten van 9.000 gulden op zich te nemen, duurde het nog een jaar voordat de gemeente in actie kwam.

De Beltiger bevolking raakte door het jarenlange wachten zo getergd dat in januari 1904 de bom barstte. Op een zondag liep het vrachtschip Willem III van Zwolle op Sneek de haven binnen van de Arembergergracht. Om naar Zwartsluis te komen moest het schip het ijs in de gracht stuk slaan. De Beltigers zagen zo hun tijdelijke weg naar Zwartsluis vernield worden. Toen de kapitein niet wilde stoppen, bestookte de bevolking het schip met allerlei projectielen. De kapitein kon niet verder varen en riep de hulp in van drie marechaussees en de rijksveldwachter. Daarop plaatste de bevolking zich op het ijs vóór het schip. Als de kapitein verder wilde zou hij hun moeten overvaren. Uiteindelijk wist de commandant van de marechaussees de zaak te sussen en de kapitein te overtuigen met zijn schip terug te keren naar de haven. Als dank werd één van de marechaussees door een paar Beltigers op schaatsen naar Vollenhove teruggebracht.

Dit incident illustreert het belang dat de Beltigers hechtten aan een vaste voetverbinding met Zwartsluis. Men zou niet meer voor elk tochtje het water op moeten en de kinderen zouden voortaan lopend naar school kunnen. Ook voor levensmiddelen en geneeskundige hulp was men aangewezen op Zwartsluis, dat door het voetpad beter te bereiken zou zijn. In het najaar van 1904 was het dan eindelijk zover en werd het pad langs de Schutsloot en richting Zwartsluis aangelegd. Later zou dit nog worden doorgetrokken naar “de Dam” in de Belterwiede. Pas in 1959 kwam er een volwaardige weg die Belt-Schutsloot met de rest van de wereld verbond.

Auteur:Martin van der Linde
Trefwoorden:Oproer, Protest, Pont, Voetpad, Water Overijssel, Opstand Overijssel, Onruststokers Overijssel
Periode:1904-1959
Locatie:Belt-Schutsloot
Thema's:Overijssel en het water, Opstand in Overijssel, Onruststokers in Overijssel

Reacties

Ja....wat een Beltiger eenmaal in z''n kop heeft.... hij gaat er voor! Prachtig!
Algemeen door anoniem op 11 Oct 2018 om 11:26:46

Nooit gehoord maar erg leuk om te lezen!
Algemeen door anoniem op 26 Oct 2017 om 15:00:09

Plaats een reactie

Velden met een zijn verplichte velden.